Maandelijks archief: augustus 2015

Tien tips voor het leven

Leestijd: 3 minuten

Lieve Elena,

Erg leuk om wat van je te horen. Hoe is het leven in Irkoetsk? Je hebt vast al gehoord dat Aequor – de organisatie waar ik zo lang heb gewerkt – niet meer bestaat. Jij als virtuele correspondent voor het personeelsblad dat al veel langer was opgeheven. De laatste dag, 31 juli, hebben we voor het eerst een vrijdagmiddagborrel gehad. En natuurlijk ook direct voor het laatst. Eigenlijk was ik al vanaf 1 maart weg bij de organisatie, maar het is altijd leuk om nog wat oud-collega’s te zien. Na de borrel zou de vlag worden gestreken, maar helaas: de sleutel was zoek. Het ziet er best triest uit, zo’n leeg kantoorgebouw waar we zoveel fijne dagen hebben gehad. Maar waarschijnlijk hangt de vlag er nog, dat dan weer wel. Aequor is desondanks nu helemaal geschiedenis.

Je vroeg me waar ik me dan nu zoal mee bezighoud. Af en toe een freelance artikel. En ik had net een paar onderwerpen op een rijtje gezet om een blog over te schrijven. Ik geef ze even. 1. Tien manieren om een twitterstorm te vermijden 2. Het weinig sprookjesachtige leven van Keizerin Sisi (ben net op het Loo geweest) 3. De slechtste film die ik in jaren heb gezien heet Unity 4. Als je een ‘Filosofie van de Eenvoud’ kan schrijven, heb je dan misschien ook een filosofie van de complexiteit, of van de overdaad? 4. Susan Neiman meets Jean-Jacques Rousseau (ondertitel: ben ik eigenlijk al volwassen?) 5. Vijf levenslessen van de zomergasten van dit jaar 6. Op zoek naar de geest van Gandhi 7. Ode aan de onzekerheid 8. Waarom ik zo van kostuumdrama houd 9. I am Jazz en I am Cait (de dans van de trans) of 10. Het beste zomerboek dit jaar (Dat was of ‘Een dag van stilte en lawaai’ of ‘Ali en Nino’).

Erzsebet_kiralyne_photo_Rabending

Elisabeth, koningin van Hongarije,
keizerin Sisi  (foto: Emil Rabending)

Wat vind je? Allemaal theater? Wat ik eigenlijk wil met mijn blog? Nou ja, schrijven is leuk, en verder zelfpromotie. Laten zien dat ik originele meningen heb. Of in elk geval dat ik denk dat ik die heb. Laten zien wat me bezighoudt. Dat er echt wel meer door me heen gaat dan de knellende vraag of ik niet vergeten ben om uit te checken, de bemerking dat ik weer de helft van de ingrediënten mis of een chocoladepistachebanaanijsje bij Fontana in Bennekom. Ik leer bijvoorbeeld veel van de zomergasten van dit jaar.

Eigenlijk heb ik helemaal geen ervaring met twitterstormen, dat valt af. Het idee dat dat bestaat, intrigeert me. Waar komt het toch vandaan: de noodzaak om storm te lopen en te laten zien dat ook jij aangedaan bent door weer zo’n uitspraak van iemand die niet snapt waar het om gaat in de wereld? De diepe onderbuik, terechte verontwaardiging, de overtuiging dat de wereld zich aan ons moet aanpassen in plaats van andersom, want we hebben toch verworven rechten en wie daar aankomt, moet opzouten? Ik weet het niet.

Misschien komt het omdat ik op Twitter nog nooit een opmerking heb gemaakt over groeiende vluchtelingenstromen, open grenzen en anti-vluchtelingenmuren, Griekse toestanden, angstige PVV-mentaliteit, racistische tradities of lekke vluchtelingenbootjes. Ik ben een fan van jullie Pussy Riot, van Malala, Simon Schama, Ayaan en Banksy, maar ik ben lang niet zo dapper.

Lieve Elena, ik wijd een beetje uit. Je kent me, niet? Je wilt natuurlijk vooral weten of ik het verlies van Aequor (en mijn collega’s daar) al verwerkt heb – ik word niet meer gillend wakker – en hoe het staat met de liefde. Weinig te melden daarover. Nee, mijn leven is erg oppervlakkig :). De grote vraag na lezing van het boek van Marius de Geus (ja, Filosofie van de Eenvoud) is slechts: hoe kan ik vorm geven aan een ecologisch (meer) verantwoorde levensstijl? Beter tien manieren om met vereenvoudiging van het leven een verrijking van het bestaan te realiseren dan tien (overbodige) tips om een twitterstorm te vermijden. Ik ga erover denken. Schrijf je me wat jij ervan vindt? En schrijf me over de liefde natuurlijk.

Besos!