Maandelijks archief: januari 2017

Waar vinden we hoop en verzet in donkere tijden

Leestijd: 3 minuten

Het is bijna onmogelijk dat je het filmpje van Zondag met Lubach waarin The Netherlands worden voorgesteld aan Trump – we build oceans, nobody builds oceans better than we do. Heerlijk, telkensweer, want veel te lachen of te juichen valt er verder niet. Deze week is het elke dag nieuwe ellende van een president die alles vertegenwoordigt wat ik verafschuw. Een man die de klimaatverandering negeert, arrogante machotaal gebruikt, wetenschappers en journalisten wantrouwt (that’s me) en hele bevolkingsgroepen wegzet (vluchtelingen, lhbt’ers, moslims, vrouwen). Elke dag zet hij zijn handtekening onder een nieuwe afbraakactie.

Ik werd wel heel blij van de Women’s March, wereldwijd verzet tegen trumpisme. De toespraken, de verbinding, de zo noodzakelijke tegenbeweging die moet voorkomen dat niet alleen Amerika, maar de hele wereld wegzinkt in een moeras van achteruitgang en intolerantie. Wat moet er van ons worden als niet alleen klimaatverandering grote delen van de wereld tot onherbergzame plaatsen maakt, en we dit soort populistische verdeelpolitiek goedkeuren? Begrippen als emancipatie, inclusiviteit en empowerment betekenen blijkbaar niets voor de twitterende Trump-man en zijn staf die alleen aan (hun) geld, aan paternalisme en chauvinisme lijken te denken. Likken van de macht. En dan ook nog eens hun eigen waarheden verzinnen omdat onweerlegbare feiten ze niet goed uitkomen.

Posters van Shepard Fairey

Veel effect zal de hartstochtelijke oproep van Bana Alabed, de 7-jarige vluchteling uit Aleppo, niet hebben. Verwacht ik. Ze schreef een handgeschreven brief aan Trump. Dat ze blij is dat ze nu, in Turkije, weer naar school kan, maar dat het nog steeds oorlog is en dat er nog heel veel kinderen in miserabele omstandigheden leven. I beg you, can you do something for the children of Syria? If you can, I will be your best friend.

Nasty women

Ik hoop dat de woorden van Angela Davis, Amerikaanse filosofe en schrijfster, nagalmen. Ze begon haar toespraak in Washington op 21 januari, een dag na de inauguratie, als volgt. At a challenging moment in our history, let us remind ourselves that we the hundreds of thousands, the millions of women, trans-people, men and youth who are here at the Women’s March, we represent the powerful forces of change that are determined to prevent the dying cultures of racism, hetero-patriarchy from rising again.

En, vervolgde ze, history cannot be deleted like web pages. De Women’s March was volgens Davis een uiting van inclusief feminisme die oproept tot verzet tegen racisme, islamofobie, anti-semitisme, misogynie en kapitalistische uitbuiting. Ze noemde Chelsea Manning nog in haar toespraak. De transvrouw die 35 jaar had gekregen vanwege het lekken van staatsdocumenten, maar van Obama een paar dagen voor zijn aftreden kwijtschelding van straf, die ze ondergaat in een mannengevangenis, had gekregen. Een mooi gebaar dat me gelukkig maakte. Davis beloofde dat de 1.459 dagen dat Trump – als hij dat haalt – 1.459 dagen van verzet zullen zijn.

Gloria Steinem, feministe en journaliste en 82 jaar, benadrukte de verbinding. God may be in the details, but the goddess is in connections, zei ze. De Women’s March betekende voor haar de start van een bijzondere beweging: Each of us individually and collectively will never be the same again.

Prachtig ook de woorden van Nina Donovan uit Tennessee geciteerd door actrice Ashley Judd. Our pussies ain’t for grabbing. (..) They are for birthing new generations of filthy, vulgar, nasty, proud, Christian, Muslim, Buddhist, Sikh—you name it—for new generations of nasty women.

Solid community

Op 24 januari heb ik op www.continuum.nl een bespreking geplaatst van een prachtig boek van Linda Gromko, een Amerikaanse arts in Seattle. Een heel compleet en zeer leesbare gids voor transgender personen, non-binaire jongeren en hun ouders.

De transgender gemeenschap maakt zich zorgen. Obama heeft heel veel betekend voor deze groep en zelfs op zijn laatste dag in het Witte Huis heeft hij nog een memo kunnen tekenen die het voor (legale) transgender vluchtelingen makkelijker moet maken om erkenning te krijgen voor hun in het buitenland vastgestelde transzijn en toegang tot zorg. Van de nieuwe bewoners van het Witte Huis, die niet alleen direct begonnen zijn met schoonvegen van de web pages van de regering, maar ook de afbraak van Obama’s nalatenschap, verwacht ik weinig gevoel voor lhbt-thema’s. Op whitehouse.gov is niets meer te vinden over lgbt of transgenders.

Gromko erkende de zorgen, maar schreef ook dat in Seattle 130.000 mensen hadden deelgenomen aan de Women’s March. Ze verwacht dat het daar zo’n vaart niet zal lopen. We have a solid community, schreef ze.

Nog twee woorden dan om mijn verhaal af te sluiten: hoop, verzet. Deze blog is bedoeld als een uiting van beide.