Maandelijks archief: september 2019

Een vergeten lijstje

Leestijd: 3 minuten

Edelvrouw, dat is het eerste woord van het lijstje. Er staan zes woorden op een dubbelgevouwen velletje, neergekrabbeld in een kinderlijk handschrift. Naast het lijstje ligt een blauwe pen. Een vergeten lijstje en een vergeten pen.

Het handschrift lijkt ongeoefend, met losse letters en grote halen. Toch denk ik als ik de woorden zie op dit lijstje eerder aan een vrouw van veertig. Bijvoorbeeld de vrouw die nu de bibliotheek binnenloopt waar ik het lijstje heb gevonden. Ze strijkt het haar uit haar gezicht, draagt een slanke grijsgroene knoopjesjas. Is ze op zoek naar het vergeten lijstje? Heeft ze nieuwe woorden in haar hoofd? Nee, ze loopt met besliste hakgeluiden naar de bestsellers.

Wat bedoelt de vrouw van het lijstje met ‘edelvrouw’? Misschien heeft ze een boek gelezen over een koninklijke familie. Queen Victoria of een gravin aan het hof. Edelheid kun je misschien ook plakken op karakter in plaats van klasse. Of is het dan eerder edelmoedig? Edelvrouw: ik denk aan een vrouw op een schilderij, in een prachtige jurk in diepgroen fluweel, een diadeem in haar haren. Sieraden, juwelen. Voor één zo’n haarversiering kun je drie keer eten in het veganrestaurant op de hoek.

Thomas Edwin Mostyn – The Green Gown

Ook op basis van het tweede woord – breipatronen – denk ik dat de lezeres geen kind is. Niet verdiept in Harry Potter, Lampje of Anna Woltz. Bij zo’n woord – ik geef het toe: het is stereotiep en oppervlakkig denken – wordt de schrijfster ervan direct dertig, misschien wel veertig jaar ouder. Het wordt ook plotseling kouder. Want ja, dikke gebreide truien, sjaals en sokken, de kachel staat te snorren op tien. 

Het volgende woord begrijp ik niet. Seajons. Misschien lees ik het fout of heeft de schrijfster iets fonetisch opgeschreven. Haar Nederlands is nog niet zo goed. Ze leert nog. En ze wil graag ook mooie woorden leren, de mooiste woorden. Zoek de tien mooiste woorden in het Nederlands! Dat was haar opdracht vandaag. Ze heeft er zes en zoekt er nog vier. Ik suggereer: fluweel, ballet, liefde, heimwee.

Het volgende woord duidt echter op iets totaal anders: cloud. Wolk of webwereld? Want cloud is immers ook een internetbewaarplek voor documenten en foto’s. Bij deze vrouw gaat het dan vooral om foto’s. Ze bewaart er de foto’s van haar reizen en haar kinderen. Mijn beeld kantelt opnieuw met dit woord. Want die kinderen zijn het huis uit, getrouwd en zwanger. Ze zoekt breipatronen voor babykleertjes. Ondanks het bijdetijdse woord op het lijstje, wordt de vrouw nu opnieuw tien jaar ouder. Ze is oma. Of toch al heel snel.

Metten, het laatste woord op het lijstje. Is dat in tegenstelling tot die ‘cloud’ juist weer niet een woord van eeuwen terug? Oud-Nederlands. Iets met metten en noenen. Ik weet niet precies wat het betekent, maar het heeft zeker iets met tijdstip van de dag te maken.  

De edelvrouw was haar breipatronen kwijtgeraakt. Misschien wist Seajons meer. Ze kon het hem niet vragen, want hij zat aan de andere kant van de zee. Eigenlijk was ze blij dat hij zo ver weg was. Seajons beklemde haar, verstikte haar en beperkte haar. Ze had haar hele leven gepoogd hem tevreden te houden. Van dag tot dag, jaar tot jaar, van noenen tot metten. Maar haar kinderen maakten haar gelukkig en van breien werd ze blij. Oké, dacht ze, breipatronen: check the cloud!

Ik draai het lijstje om. Maar één woord: dierenrechten. Nee, geen edelvrouw of oma, het is een vrouw met haar hond. Ze is net een winkel uitgestuurd.