Georgia on my mind

Leestijd: 3 minuten

Georgia on my mind’ van Ray Charles gaat weliswaar over een ander land, maar in Tblisi zag ik de songtitel ergens bij een café. Georgië zit nu ik net terug ben na een reis van twee weken, nog in me. Ik wilde erheen om het land te ontdekken, mezelf te laten verrassen, in een andere cultuur te verkeren en daar ook iets van te begrijpen.

Via de taal van het land valt dat niet mee. Georgisch heeft een uniek alfabet, vooralsnog onleesbaar. De taal heeft geen gender en ook geen hoofdletters. Ik geloof niet dat er daardoor meer gelijkheid in sekse is of minder klassenverschillen. ‘Comment ça va?’, vraagt Sophie in het hotel in Tblisi als ze de sleutel van mijn kamer geeft. Ze lacht als ik de twee woordjes Georgisch die ik in mijn geheugen heb gestampt, oefen. ‘A bientôt!

Veel West-Europese reizigers komen hier niet. Toeristen komen vooral uit Polen, Oekraïne, Rusland en, in het zuidwesten van het land ook uit Turkije. Mensen spreken in Georgië blijkbaar vaak eerder Russisch dan Engels.

Nino, onze gids, 22 jaar, halflang zwart haar en een zachte uitstraling, heeft haar bachelor Italiaans en Engels afgesloten en gaat na de zomer verder met een master in talen. Ze nam drie jaar geleden deel aan een klasje van kandidaat-reisleiders die leerden over geschiedenis, bezienswaardigheden en ook reisbegeleiding. Geregeld komt ze op reis collega’s tegen die bij haar in hetzelfde klasje zaten, vaak studenten die een andere taal als basis hebben.

Terwijl chauffeur Edo de bus op de weg naar Mskheta stuurt, pakt Nino de microfoon en vertelt over de oorsprong van de Georgisch-orthodoxe religie in haar land. Ongeveer tweederde van de bevolking rekent zich daartoe. Onze reis voert ook langs kloosters, kruisen en kerken. In bergen, in grotten en soms midden in de stad. Met veel afbeeldingen van Sint Nino, Sint Joris en de 12de-eeuwse Koningin Tamar. In de kerk die we vandaag bezoeken, zou een stukje van de mantel van Jezus liggen. Volgens de reisgids is het geloof, dat in de Sovjettijd werd onderdrukt, breder dan alleen religie. Het is ook nationale identiteit.

georgië 2015 violiste in kutaisi 2007small

Sinds de oorlog met Rusland – in 2008 betwistte Georgië Abchazië en Zuid-Ossetië, twee regio’s tegen de Russische grens aan die nu niet toegankelijk zijn voor Georgiërs – is het toerisme verdriedubbeld. Maar de Kaukasus – Armenië, Tsjetsenië, Kalmukkië, Ossetië, Svanetië en zo meer – blijft een politiek doornenveld, mooi in kaart gebracht door Jelle Brandt Corstius. We komen onderweg naar een grottenklooster in het woestijnachtige zuidoosten van het land in een dorpje dat pas een paar decennia oud is. Er wonen boeren die eerst in de bergen woonden, maar de Georgische regering regelde hun verhuizing omdat ze om strategische redenen het lege gebied dichtbij Azerbeidzjan graag bewoond zag.

Bij de Bagratikathedraal in Kutaisi in de vroege ochtend begint een straatveger nadat ik hem gegroet heb – gamarzjoba – een heel verhaal. Het doet er blijkbaar niet zoveel toe dat ik niets versta van wat hij zegt, maar ik had het wel graag begrepen. Gaat het over de angst en afkeer voor Rusland, het verlangen naar Europa, de economische situatie en de prijs van wijn en katchapuri, misschien over de traditionele muziek, de gedichten van Rustaveli of de schilderijen van Pirosmani? Of gewoon over de lange straat, de zware arbeid van het vegen en de oploskoffie die straks op hem wacht? Ik weet het niet.

‘Tot ziens’, dat begrijpt hij. En ik ga verder.


Foto’s van de reis door Georgië:
Georgië (oostelijk deel) en Georgië (westelijk deel)

6 reacties op “Georgia on my mind

  1. Religie in die streken was, meer nog dan geloof in god(en), een soort anti-sovjetgevoel dat alle lagen van de bevolking doorkruiste.

  2. Interessant, maar wat is religie daar tegenwoordig dan? Doen ze er nog steeds aan orthodoxe varianten van het christendom? Is het gebied al door islam beïnvloed? En het kaukasische xzemenisme waar ik steeds vaker over lees, waar heeft dat zijn oorsprong dan in? Dringt Poetin die streken ook geloof op? Hebben ze er verplichte religieuze (vrouwen)kleding? Vertel er svp wat meer over Ton, het is de bedoeling dat mijn man er binnenkort namens een oliemaatschappij gedetacheerd gaat worden, en ik ga dan mee, daarom.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *